HELLEGAT

januari – februari 2015 in Het Sint-Janshuis
ALLE VOORSTELLINGEN ZIJN UITVERKOCHT

Van de Grote Oorlog tot nu. Hellegat is de kroniek van de families Ampe en Vandamme tegen de achtergrond van een snel veranderende tijdsgeest.

In de luwe kilte van een rusthuis, ergens diep in het land, passeren de weduwes Ampe en Vandamme hun verdampte dagen met pap en versleten meezingers. Tot op een dag onverwacht bezoek opduikt dat het boek van hun levens weer opent…

Met Hellegat gaan we een nieuwe uitdaging aan. We maken een ware kroniek, een verhaal dat je meeneemt op een reis door de tijd. Die begint in de verzopen Ijzerweides van de Grote Oorlog om je mee te voeren tot het verraderlijke luilekkerland van hier en nu. Onze reisgezellen zijn de families Ampe en Vandamme en de hele gemeenschap die samen met hen ‘het Hellegat’, een laag gelegen moerassige uithoek van het land, bevolkt. Van de aimabele vleesgeworden windhaan Eerwaarde Heer Bultinck over de eeuwig ronddwalende vogelschrik Tisten van Schuifkaas tot Generaal Oberst en Captain Peacock – dienaars van, ja van wie eigenlijk? Ze nemen je mee op hun levenswandels. Over de heldenheuvels van de Yperboog, de hoogtes en laagtes van beurs en portemonnee, door de grote poort van de weergekeerden Duits, langs de geneugten van frigo en stofzuiger van Hubert col en plastron tot de spannende receptenboeken van onze nieuwe tijd.

In onze voorstelling Alain wordt het gelijknamige personage in een moment van twijfel herinnerd aan zijn wortels. In Hellegat vindt een hele gemeenschap het wezen van wie ze is in haar eigen geschiedenis. Zowel in inhoud als in kleurrijke schakering van herkenbare personages metst Hellegat verder op het bouwwerk van Alain, met dit keer de geschiedenis van de vooruitgang van de kleine man en de grote wereld rondom hem als hoofdthema. Een verhaal over het leven zoals het is, met haar liefde en haar verraad, soep met ballekes, duiven van staatsbelang die schijten op de was, cowboys en indianen en een verloren gewaande zoon.

“Zij die zich het verleden niet kunnen herinneren, zijn gedoemd het te herhalen” (George Santayana, 1863-1952)

+++

tekst, regie en decor Geert Six – spel Boulanouar Belgerais, Joeri Bruneel, Tom Bruneel, Filip Coolen, Karolien Delaere, Frank Delft, Roos Dooms, Mie De Neve, Filiep Forrest, Bernard Goedefroidt, Heidi Landsheere, Adi Mesdag, Nirda Mortier, Martine Nuyttens, Bruno Nys, Marcel Sabbe, Avo Tamasian, Carine Vanhoucke, Isabelle Vanluchene, Christine Van de voorde en Johan Walgraeve  – muziek Dick Vanhoegaerden – assistentie, rekwisieten en kostuums Roselein Detavernier – licht en techniek Bram Lievens – affichebeeld Stefanie Tanghe en Bruno Tytgat – productie Unie der Zorgelozen

+++

vr 23 januari om 20u15 UITVERKOCHT
za 24 januari om 20u15 UITVERKOCHT
zo 25 januari om 15u00 UITVERKOCHT

do 29 januari om 20u15 UITVERKOCHT
vr 30 januari om 20u15 UITVERKOCHT
za 31 januari om 20u15 UITVERKOCHT
zo 1 februari om 15u00 UITVERKOCHT

woe 4 februari om 20u15 UITVERKOCHT
do 5 februari om 20u15 UITVERKOCHT
vr 6 februari om 20u15 UITVERKOCHT
za 7  februari om 20u15 UITVERKOCHT

EXTRA VOORSTELLINGEN
wo 11 februari om 20u15 UITVERKOCHT
do 12 februari om 20u15 UITVERKOCHT
vr 13 februari om 20u15 UITVERKOCHT

tickets 4 euro
info & reservaties 056/220 400 – reservatie@uniederzorgelozen.be

+++

VOORSTELLING OP LOCATIE!

Voor wie het nog niet mocht weten: onze zaal de Scala in de Pluimstraat, waar we vele jaren onze voorstellingen speelden, staat in de steigers. Vooraleer we daar feestelijk zullen kunnen intrekken – voorzien in het voorjaar 2016 – zullen we een aantal voorstellingen op locatie spelen. Met Hellegat vonden we alvast een dak boven het hoofd in het charmante theaterzaaltje van het Sint-Janshuis in de Graaf Gwijde van Namenstraat. Dat is om de hoek van Villa Lauwers. In het voorjaar vonden daar ook de voorstellingen van ons minifestival Carrousel plaats.

Goed om te weten: Hellegat speelt op de eerste verdieping van het Sint-Janshuis en die is enkel toegankelijk via trappen.

VILLA LAUWERS WORDT GEZELLIG HELLEGATCAFE

Voor en na de voorstelling kan je in het charmante kader van Villa Lauwers terecht voor een natje en een droogje. Nog tot het einde van het seizoen is Villa Lauwers de dagelijkse werkplek en uitvalsbasis van de Unie. Naar aanleiding van Hellegat toveren we deze brok architecturaal erfgoed om tot een warm gelegenheidscafé.

+++

Een schone voorstellinge maken

Hellegat is mijn tweede voorstelling bij de Unie der Zorgelozen. Ik heb de Unie leren kennen toen ik twee jaar geleden meespeelde in Kasimir en Karolien. Bij deze zalige, zotte, lieve bende is het héél gemakkelijk om je onmiddellijk thuis te voelen en te blijven plakken – zoals bij mij het geval was. Ik heb hier mensen leren kennen die stuk voor stuk mijn hart gestolen hebben.

In Hellegat staan we met maar liefst éénentwintig Zorgelozen op scène onder de meer dan aanstekelijke enthousiaste regie van Geert. Al heel gauw werd me duidelijk dat dit een fantastische productie wordt. En ieder individu gaat mee in de groep voor dat ene mooie doel: ‘een schone voorstellinge maken’. Dat maakt theater ook zo speciaal, het elkaar steunen, de slappe lach tijdens de repetitie, de spanning die wordt opgebouwd, die potverdomse zenuwen voor een voorstelling, een blik van een tegenspeler waar duizend woorden uit sijpelen, de opluchting als het doek valt, het genot van het applaus, een deugddoende knuffel achteraf. Theater is emotie in alle gradaties in alle kleuren, de Unie is daarop geen uitzondering. En dat maakt het hier zo aangenaam vertoeven… Dikke merci allemaal!

Mie De Neve

+++

De hemel in ‘t hellegat

Lijkt de geschiedenis van het mensdom soms niet veel op de geschiedenis van onszelf: een hellegat? Blinkt ze niet uit in een opeenvolging van keuzes om in strijd te gaan? En de verantwoordelijkheid om deze struggle for life waar-we-geen-weg-mee-weten aan te gaan geven we vervolgens af aan anderen, soldaten en generaals, burgemeesters en parlementairen, pasters en bisschoppen, winkels en grootwarenhuizen, fiscaliteit en belastingen… Om als het ons uitkomt, oh ja, zelf gretig te grijpen naar de klink van de befaamde achterpoortjes, geniepig te doen alsof onze neus bloedt of onze handen te wassen in onschuld…

Deze strijd, die zich vastzuigt aan onze lijven en waarvoor we met speren en geweren gewapend zijn, vraagt een tomeloze energie om een zwart schaap, een gezworen vijand, een valse smoel, een religieus andersdenkende, een bastaard, een homo, een werkloze, een bejaarde, een allochtoon, … te vinden en te veroordelen. Een energie die al seen paddenstoel omhoogschiet. D’r stinkt hier iets, toch?

Omdat we verder kijken dan onze neus lang is zien we intussen niet dat in ‘t hellegat, waar we onze strijd voeren, de hemel aanwezig is. Het hellegat: een omgeving van mogen vallen en opstaan, een tuin waar we onszelf op een eerlijk manier in vraag kunnen stellen, een plekke om ons zeer kwijt te raken, een hof van eden waar we rustig bij onszelf kunnen blijven, een democratie waar de minderheid niet in de kou blijft staan, een gemeenschap waar we iedereen kleden van kop tot teen, een patisserie waar van verschillende vruchten de beste confituur wordt gemaakt, een duizendjarig rijk waar we mogen mens zijn, een land van luisterende oren, een slagveld waar zwarte stokers en communisten toegelaten zijn, een familie waar gulzigheid en jaloezie vervangen worden door ons eigen hart van mededogen. Een toekomst!?

Marcel Sabbe