GEHOORZAAM NAAR DUURZAAM

Linda Dedeurwaerder en de mogelijkheid van een paradijs.

+++

Wie ooit een ruimtereis maakte – dat zal wellicht niemand van de lezers zijn, tenzij, je weet maar nooit, de heer Dirk Frimout mee leest – werd blijkbaar overrompeld door een gevoel van ontroering bij het zien van ons blauwe bolletje. Zo ontzettend klein, nietig en kwetsbaar in dat onmetelijke heelal, maar tegelijk bevolkt door miljarden wezens die er zo lang mogelijk proberen op te (over)leven in liefst zo goed mogelijke omstandigheden.

Aan het hoofd van die wezens, de Mens. Homo Sapiens. In de loop der tijden heeft die zich op dat bolletje weten te manoeuvreren tot heer en meester. Alleen, de laatste paar eeuwen, slechts een ademtocht in het totale evolutieverhaal, heeft die heer ontwikkelingen in gang gezet waar hij wel het veelbelovend begin van kende, maar die oncontroleerbare nefaste gevolgen blijken te hebben. In een recordtempo zijn we dat blauwe bolletje aan het vernietigen. Terwijl: hoeveel mogelijkheden zijn er niet om er een waar paradijsje van te maken voor àl haar bewoners? Hoe goed zou het niet zijn mochten mens, dier en plant er een thuis vinden waar ze perfect gedijen, elk volgens mogelijkheden en noden en in harmonie met elkaar? “You may say I’m a dreamer, but I’m not the only one”, zong John Lennon al en verdorie, hij heeft gelijk gekregen.

Bij de Verenigde Naties – toch niet zo’n miniclubje – is het in 2015 toch ook beginnen dagen dat er iets zou moeten gebeuren. In september van dat jaar werden de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen of Sustainable Development Goals (SDG’s) formeel aangenomen door de algemene vergadering van de Verenigde Naties met Agenda 2030 voor Duurzame Ontwikkeling. Gedurende de 15 volgende jaren moeten 17 Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen, die gekoppeld worden aan 169 deeldoelstellingen, een actieplan vormen om de mensheid te bevrijden van armoede en de planeet terug op de koers richting duurzaamheid te plaatsen. Deze doelen kunnen onderverdeeld worden in vijf grote thema’s: mensen, planeet, welvaart, vrede en partnerschap. Ze zijn één en ondeelbaar en reflecteren de drie dimensies van duurzame ontwikkeling: het economische, het sociale en het ecologische aspect. Ze vormen een unieke fusie van twee mondiale agenda’s: duurzame ontwikkeling en ontwikkelingssamenwerking. De nadruk ligt op ‘universaliteit’, wat betekent dat de invoering ervan niet enkel in het Globale Zuiden moet gebeuren maar over de gehele planeet.

Uiteraard zijn daar bedenkingen bij te maken. Vooreerst, 2030 lijkt wel héél utopisch dichtbij om de doelstellingen te bereiken. Vermoedelijk bedoelt men dat het zolang mag of zal duren vooraleer de hele planeet op de hoogte ervan is én bovendien bereid is de schouders eronder te zetten.

Voorlopig blijft het in ons land in de nationale politiek ook oorverdovend stil op dat vlak (hoewel ik verre van al hun gepalaber volg). Op lokaal vlak echter wordt er her en der al actief mee aan de slag gegaan. Zo werd Harelbeke* als een van de pilootsteden gekozen om in het plaatselijk beleid systematisch de SDG’s als toetssteen in te bouwen. Ik verneem dat Kortrijk er ook al mee aan de slag gaat.

Het is een begin. Het biedt mogelijkheden. Zeker. Het is beter dan lijdzaam toezien en niets doen. In feite zijn het fundamentele mensenrechten, uitgebreid naar alle levensvormen op onze planeet. Zullen we de Poetins, Assads of Talibanheren van deze wereld, om er maar een paar te noemen, daarin meekrijgen? Dat valt erg te betwijfelen. Maar aan de Verenigde Naties om hun stem te laten klinken en hun stempel op het wereldgebeuren te zetten. Wie weet.

* Ah ja, we zijn niet voor niets Oarelbeke Weireldstad

Linda Dedeurwaerder

sdgs.be