Een katalysator voor verandering

Klankenkoorts is een opmerkelijk project waarin de kracht van theater en muziek samensmelt onder leiding van Geert en Yamen. Met Geerts scherpe pen voor maatschappijkritiek en Yamens unieke muzikale perspectief, verkennen ze hoe hun persoonlijke geschiedenis en identiteit bijdragen aan dit innovatieve werk. In dit interview onthullen we de diepte van hun creatieve processen, de uitdagingen die ze overwinnen en de krachtige boodschappen die ze hopen over te brengen. Klankenkoorts, een beweging die solidariteit viert en culturele grenzen doorbreekt…

Hoe heeft jouw persoonlijke geschiedenis of identiteit invloed op je bijdrage aan Klankenkoorts?

Geert: “Alles wat ik schrijf, is een weerspiegeling van wie ik ben en waarvoor ik sta, rekening houdend met de spelers natuurlijk. Ons project is participatief, met deelnemers van diverse achtergronden en vaardigheden, wat het complex maakt. Mijn creatief proces is impulsief: ideeën absorberen en ze verwerken in mijn tekst, soms in samenwerking met onze spelers. Mijn identiteit weerspiegelt ook de identiteit van ons huis, de maatschappijkritiek die we belichamen, de wil om met hoop en verbeelding te streven naar utopie en verandering. Een voorbeeld, als we zouden opteren voor een ‘meester in zijn vak’ kan het de efficiëntie en kwaliteit van de repetities verhogen, en wellicht leiden tot een technisch superieure uitvoering. Aan de andere kant, het werken met onze eigen spelers – hoewel soms uitdagender – draagt bij aan de kernidentiteit en de unieke cultuur van de Unie.”

Yamen: “Mijn reizen en deelname aan diverse projecten hebben mijn denkvermogen helpen verbreden. Voor mij staat Klankenkoorts gelijk aan verbindingen leggen en het delen van verhalen en muziek. Zo creëer je unieke klanken. Ik streef ernaar mensen warm te maken en met openheid te ontvangen, dit in tegenstelling tot de verdeeldheid die angst zaait in de maatschappij.”

Met welke uitdagingen ben je geconfronteerd tijdens het schrijven van de muziek en teksten voor dit stuk? 

Yamen: “Muziek laten ontstaan vanuit de deelnemers en niet enkel vanuit mijn perspectief. Op ontdekking gaan, aan de hand van jam-sessies, met aandacht voor de verschillende niveaus en perspectieven. Aan de slag gaan met verschillende instrumenten bracht zijn eigen uitdagingen met zich mee. Startend vanaf nul, zoek ik naar de juiste balans tussen uitdaging en comfort. Wanneer iets niet lukt, pas ik telkens nieuwe methodes toe. Daarnaast blijft de aan- en afwezigheid van onze spelers een moeilijk gegeven. Daarom is het juist belangrijk om de deuren open te laten, ze welkom te heten. Op die manier krijgen de deelnemers een beeld van wie we zijn, onze toegankelijkheid en bereidheid om ondanks moeilijkheden, te blijven oefenen en vooruit te streven. Ik geloof erin dat mensen kunnen bijleren, ook ik. Het moet interessant blijven, zo blijft iedereen betrokken bij het project.”

Geert: “Yamen zijn antwoord is helder, ik ben het daar volledig mee eens. Maar, onze grootste uitdaging is het bepalen van het moment waarop er geen veranderingen meer nodig zijn. Het is niet gemakkelijk, een eerste keer schrijven voor muziek.”

Welke boodschap willen jullie overbrengen met de voorstelling?

Yamen: “Klankenkoorts is geen educatieve les, maar eerder een blik op diverse hedendaagse thema’s. Het samenvallen van geluid en beeld roept sterke emoties op. Ons verhaal richt zich niet op één individu, maar vertelt de verhalen van alle mensen, ongeacht hun achtergrond. Soms spreken we zonder woorden: een enkele noot van een muzikant kan voldoende zijn om het verhaal te voelen.”

Geert: “Ik hoop dat onze voorstelling een boodschap uitdraagt van welkom zijn, van solidariteit, van het belang van democratie en het streven naar hoop en verbeelding. Ik hoop dat ons publiek niet alleen plezier heeft, maar ook de boodschap oppikt. We moeten ook een standpunt innemen tegen extremisme. Ik hoop dat onze voorstelling een katalysator kan zijn voor verandering, dat mensen zich achter de oproep scharen. Tegenwoordig lijkt maatschappelijke betrokkenheid te ontbreken. Ik ben dankbaar voor België, waar ik met weinig middelen, maar met veel inzet mijn dromen kon verwezenlijken. In België is dat echt mogelijk.”

Hoe worden de verschillende achtergronden van de spelers binnen het stuk gepresenteerd?

Yamen: “Elke kleine bijdrage is van waarde omdat ze het verhaal van elke speler vertegenwoordigt. Iedereen interpreteert een ritme op zijn eigen manier, wat bijdraagt aan de individuele identiteit binnen het stuk. De samenhorigheid ontstaat door de harmonie tussen tekst en muziek.”

De voorstelling behandelt zware thema’s, hoe worden ook luchtige momenten gecreëerd?

Yamen: “Geerts teksten zijn bijzonder diepgaand en laten een sterke indruk achter, hij kan misschien beter antwoorden op de vraag (lacht). Met betrekking tot de muziek, is het belangrijk om te spelen met contrasten en dynamiek. Een droevig verhaal kan ook verteld worden aan de hand van vrolijke noten. Daarnaast zorgt de samensmelting van tekst en muziek voor een warme voorstelling met de nodige luchtige momenten.”

Geert: “Mijn werk neigt niet naar komedie, ik ben een moralist in hart en nieren. En we hebben nooit genoeg moralisten, toch? Aanvullend aan Yamen, de muziek en de humor zullen voor luchtigheid zorgen. Het gezamenlijk zingen biedt tal van mogelijkheden. Voor mij is hoop eveneens van essentieel belang. Ik zoek naar zinnen die deze hoop weerspiegelen.”

Interview – Angelina Toemasian