DE CONDROZ

Marcel Sabbe

Hoezeer houdt weemoed de mens af van wat komen zal? Hoezeer houdt hij vast aan wat hij kent, en vreest hij wat vreemd is? Hoezeer verfoeit hij wérkelijk het paradijs waarin hij leeft? Rond deze vragen gingen we de voorbije maanden aan de slag, in het kader van een nieuw project in wording, De Condroz.

Kneden en onderzoeken

Reeds verschillende malen speelde ik mee in een theaterstuk van de Unie der Zorgelozen. Telkens bestond de bezetting uit een groot aantal spelers. Deze keer is de bezetting kleiner, en is het hele gebeuren heel wat intensiever.

We zijn gestart met een basistekst. Deze werd in groep verschillende malen gelezen. Hierna volgde een bespreking: we denken er kritisch over na, vormen onze eigen mening, zoeken de rode draad in het verhaal, bepalen de ideeën die erin voorkomen, proberen tot de essentie te komen.

Aan de hand van de capaciteiten van de spelers wordt een rolverdeling opgemaakt. We maken ons deze rol eigen: welke emoties komen erin voor, hoe verhoudt het personage zich ten opzichte van de anderen, welke rol heeft hij/zij in de rode draad?

Nieuwe tekst, andere scènes worden gezocht, uitgeprobeerd en gemaakt door middel van droom, fantasie, improvisatie, eigen ervaringen, inspiratie in onze onmiddellijke omgeving. Onze onzekerheid, benauwdheid, zenuwachtigheid wordt omgeven met een saus van veilig voelen, vertrouwen hebben, spontaan zijn, durven doen. We leren bij en worden opmerkzaam gemaakt op onze lichaamshouding, stemgebruik, ademhaling, articulatie. Een lach, een traan, een moeilijkheid, een problematiek, een godverdomme… gedragen door de groep.

Intussen gaan Bram en Thomas aan de slag met licht en geluid. Ze zoeken de juiste sfeer voor onze vertelling. De komende maanden zullen we het geheel verder kneden en onderzoeken in de richting van een toonmoment, zodat we de essentie van het verhaal stap voor stap met het publiek kunnen delen.