LUISTEREN

Voor Johnny Verkest kan luisteren in vele kleuren.

+++

Luisteren, het kan in groen, blauw of rood en het lijkt wel al gelijk, hoe men wil luisteren, al is het dat niet.
De ene luistert zus, de ander luistert zo, bijna hoe, zoals men gebekt is.
De ene stelt zich vragen terwijl hij luistert, de andere nadien, de ene luistert vol luister, ernstig of net niet, dat kan gevolgen hebben…
De ene luistert dus wel, de ander niet.
Het luisteren kan subjectief zijn, ik moet het/hem/haar niet of net wel.
Het luisteren kan ook objectief, dat kan rationeel, emotioneel, of net niet.
Soms is men te moe om te luisteren, luisteren doe je best ook klaarwakker soms.
De ene luistert maar doet toch zijn zin, zijn gedacht, mijn gedacht, de ander luistert en vult in.
De ene luistert en klapt na.
De ander luistert en klapt in.
De ene luistert en valt uit.
De ander luistert en valt in.
De ene luistert en ontploft.
De ander luistert en ploft in.
De ene luistert naar zichzelf.
De ander luistert naar een ander.
De ene luistert verstandig, de ander onverschillig, en nog een ander luistert niet en droomt weg.
De ene luistert empathisch, de ander sympathisch, en nog een ander heeft het niet gehoord, die heeft het dan misschien gehad.
Er wordt nogal wat afgespeeld met dat luisteren, soms ontluisterend.
Soms hard, soms zacht.
Luisteren kan hard, maar soms ook zacht.
Luisteren kan je goed afgaan, dan is het zacht.
Luisteren kan je ook slecht afgaan, dan is het hard, hardhorig kan ook, maar dat probleem is anders.
Naar een harmonie kan je ook luisteren.
Akkoord volgt best op luisteren, dan kan er harmonie zijn.
Het partnerschap ligt dan open en voor het grijpen.
Dat is soms het grote rijpen, dan kan het zelfs gaan rijmen.

Johnny Verkest