NRJ

Linda Dedeurwaerder weet, energie=kinetische energie+potentiële energie.

Laat mij eens beginnen met een liedjestekst.

Ik sta op, nog niet wakker
Ik wankel door het huis als ‘n stakker.
Maar ondanks alles haal ik m’n doel, op het gevoel.
Ja, ik ben een gebruiker.
Het pure spul, dus zonder de suiker.
Ik giet het zwarte goud in een kop, en ik leef weer op.
(Vof De Kunst – Een Kopje Koffie)

Koffie, sedert de wraak van Onze Lieve Vrouw van De Harteklop (haar kapelletje in Bissegem al spelend teveel ontwijd als kind) niet meer aan mij besteed. Een theetje kan nog net, daarvan gaat mijnen tikker niet in het rood. Alleen, hoe geraak ik dan op dreef ’s morgens? Met een thermos thee dus, gemaakt met amper één zakje. Niet uit zuinigheid maar uit voorzorg. Cafeïne is niet direct mijn vriend.

Bronnen

Waar zoekt een mens al niet de nodige energie om de dag goed door te brengen, om te functioneren zoals dat verwacht wordt en vooral, zoals je dat zelf wil? Ik mag zeggen dat ik ondertussen een paar bronnen ontdekt heb. Al heel jong eigenlijk. Ik ging altijd graag naar school. Leer- en weetgierig ging het er allemaal vlotjes in. Een luxe, besef ik maar al te goed. Talen, wiskunde, wetenschappen, … om van te smullen. En als je dan nog een bevlogen leerkracht had, dan was het helemaal goed. Zo iemand was mijnheer Pottie, leraar Fysica. Hilarische momenten meegemaakt. Van hem leerden we trouwens ook de Wet Van Behoud Van Energie: “De wet van behoud van energie is een behoudswet die stelt dat de totale hoeveelheid energie in een geïsoleerd systeem te allen tijde constant blijft. De betekenis hiervan is dat energie niet kan worden gecreëerd of vernietigd, maar alleen kan worden omgezet van de ene in de andere vorm, bijvoorbeeld van chemische energie naar kinetische energie”, aldus Wikipedia. In een formule is dit: E=T+V, waarbij E=energie, T=kinetische energie en V=potentiële energie. Voor meer uitleg, spreek me gerust eens live aan in de Unie.

Mijn eigen formule

Als kind speelde ik heel vaak ‘schooljuffrouw’. Mijn poppen waren mijn leerlingen en al les gevende herhaalde ik eigenlijk mijn eigen leerstof. Ik zou later zeker leerkracht worden, zo dacht men. Mijn twee linkerhanden hebben daar anders over beslist. Knutselen en tekenen was voor mij altijd een marteling. Ik kan het nog steeds niet, het kleinste kind kan het beter dan ik. Laat staan dat ik het dan zou moeten geven in een lagere school en al zeker niet in een knutselgrage kleuterklas. Het moest dus eerder iets met blablabla zijn, en zo werd het dan logopedie. Kennis doorgeven, dat doe ik heel graag. Taal stimuleren bij kinderen, de blik opentrekken bij tieners, het luisteren teruggeven aan dove volwassenen, … het geeft me gewoon energie. Biechtewaar, ik fiets altijd fitter terug naar huis dan ik naar mijn werk doe. Die ‘T’ uit de formule staat bij mij dus voor ‘therapie’.

Verder kom ik ontzettend graag onder de mensen voor allerlei activiteiten samen: theater, muziek, lezingen, Nederlands praten met anderstaligen, samen zingen, … Ook hierna fiets ik fluitend naar huis, gegarandeerd. Kan de ‘V’ dan voor ‘vereniging’ staan?

Voilà, ik denk dat ik mijn eigen formule voor Energie heb gevonden. Laat het mijn wens zijn voor het komende jaar (godbetert die nieuwjaarswensen!) dat ieder zijn of haar eigen ‘T’ en ‘V’ vindt! En… toch ook een beet je betaalbare warmte van de chauffage als het even kan.

Linda Dedeurwaerder