ON THE ROAD AGAIN

Filip Vanderbeke

’t Was het eerste waar ik aan dacht toen Geert zei dat we op tournee gingen met Vijand van het volk. Canned Heat, uit 1967. On The Road Again.

Op tournee? Wij? Je meent het… Seks, drugs en rock‘n’roll… Of laat de eerste twee maar vallen… We trekken de wijde wereld van West-Vlaanderen in en maken zelfs een omweggetje naar Gent, de hoofdstad van de West-Vlaamse studenten.

Zullen wij zalen laten vollopen, zalen doen leeglopen? Veel verschillende zalen, veel verschillende mensen, mensen die ik van haar noch pluimen ken, mensen die mij niet kennen. Je speelt in zalen waar het publiek vanop een tribune naar je kijkt op de vlakke vloer, zalen waar je op een podium zal staan. Culturele centra en… minder culturele centra. Krijgt het stuk daardoor telkens een andere dimensie? Terwijl iedere vertoning toch hetzelfde verhaal moet weergeven, hetzelfde karakter hebben? Zal je je als acteur telkens wel een beetje moeten aanpassen aan de zaal? De scène is niet altijd even diep, even breed. Hoe ver ga je naar het publiek toe?

Anderhalf uur voor aanvang stap je de zaal binnen, het podium op, zoals een voetballer van een bezoekende ploeg die het veld van de thuisploeg betreedt. Je verkent het podium waar je straks ‘madam’ zal begroeten, waar Anouk u ongelijk zal geven. Waar je een hevige discussie zal voeren met Saskia en Dries, waar je op het bed van Hendrik zal zitten en de ‘keppekeutel’ van Moetje zal zijn. De plaats waar je je woorden en gebaren de zaal zal inwerpen en het publiek zal bespelen.

Zullen wij dan zo veel keer een andere Vijand van het volk spelen? Ik laat het antwoord over aan de mensen in Kortrijk, Rumbeke, Avelgem, Oostende, Waregem, Menen, Tielt, Moorsele en Gent.

Goin’ places that I’ve never been
Seein’ things that I may never see again
And I can’t wait to get on the road again
Here we go, on the road again
Like a band of Gypsies we go down the highway