ONZE LIJNEN ZIJN GEOPEND

Geert Six over de uitdagingen na de donkere dagen.

+++

Geacht publiek,

Er zijn de laatste weken nogal wat schokgolven door het land gejaagd. Water genoeg deze herfst, kelders moesten leeggepompt, mensen geëvacueerd. De eerste minister kwam, de koning deed zijn laarzen aan. Ieper lag weer aan het front. The Last Post klonk als vanouds. Wat me opviel is de menselijke solidariteit die op zo’n momenten wordt ontplooid. De rest is voor de verzekering. Maar dat kan een tijdje duren. ‘Al onze lijnen zijn bezet, een ogenblik geduld aub’.

Intussen blijft het probleem op tafel liggen. De klimaatopwarming heeft haar gevolgen. Ik denk aan mijn kinderen. Hun toekomst zal heter, natter, droger zijn. Zullen zij het gelag betalen voor onze nalatigheden? De mens die kapot helpt zal ook moeten helpen genezen. Potje breek, potje betaal. Er zal een straf plan moeten komen om aan dit soort overstromingen en andere euvels te ontkomen. En dat liefst op een rechtvaardige manier! ‘Al onze kantoren zijn op dit moment gesloten’ laten de oliereuzen weten. Ik hoor Laat ons een bloem op het bandje. Ja, ze durven nogal. Maar we moeten aan de slag. De zaken niet op de lange baan schuiven. We kunnen dat. Door te overleggen. Door te luisteren, zeker naar de meest kwetsbaren in dit verhaal.

Beste publiek,

In Gaza barstte een andere zweer open. De gruwel lijkt er te horen bij het bestaan. Velen blonken uit in pro en contra. Men betoogde, men trok mee ten strijde. De Arafatsjaal kwam weer in de mode. Het is wat gescheten ginder. Een tijdloos en eeuwig conflict dat religie op zijn bajonetten draagt. Israël heeft meestal de hele wereld als vriend, de Palestijnen moeten smeken om gehoord te worden. Dergelijke conflicten leggen ook bloot hoe naakt Europa staat. We bieden amper weerwerk. We zijn mossels zonder schelp. ‘De commissievoorzitter is momenteel op werkbezoek. Voor een afspraak druk 1, voor een interview druk 2, voor een humaan standpunt druk druk druk tot in de eeuwigheid’. En dan Ode an die Freude als wachttoon, Beethoven in een schabouwelijke frak.

Ook om dat conflict deftig op te lossen zal naar elkaar geluisterd moeten worden. Geduldig. Oprecht. Met bemiddelaars die de vrede minnen. Met duiven die de oorspronkelijke grenzen durven tekenen in het woestijnzand. Er is ruimte genoeg voor twee staten. Dacht ik. ‘Onze ambassades zijn momenteel gesloten. Voor Nederlands druk 1, voor Engels druk 2, voor Hebreeuws of Arabisch druk elvendertig. We helpen u zo dadelijk verder’. Ik hoor een cellosuite die uit het repertoire van een lijdend volk lijkt te komen.

Dierbare medestander,

Wij in de Unie proberen de lijnen open te houden. Onze telefoondiensten doen aan dialoog, aan verbinding en eindigen steevast met een schouderklop, een vriendelijke knik, een high five. We creëren een stukje leven. Op scene en errond. Met spel en maaltijd. Met taart op tijd en stond. Met liefde voor het woord. Met onwrikbaar geloof in de mens en zijn talenten. We proberen een warm huis te zijn, een salon om in weg te zakken, een thuis waar naar je geluisterd wordt. In open luisteren ligt de leerstof voor het betere, het andere gesprek. Iedere vogel zingt hoe hij gebekt is, maar af en toe in het eigen hart kijken kan helpen om de ander zijn taal en zorgen te begrijpen. Ik geloof dat we allemaal behoefte hebben om gehoord te worden. We hebben allemaal wel eens een schouder nodig om op te rusten. We hebben allemaal nood aan een omgeving die ons en onze zorgen erkent. Dat is hier zo, in Gaza en Israël zal dat niet anders zijn.

Vrienden, het wordt 2024. Het jaar van de kiezinge. Willen we een Nederlands verhaal vermijden dan zullen we toch moeten luisteren naar verzuchtingen van mensen die de staat en de straat wantrouwen. Maar we moeten ook durven zeggen waar het op staat. Zeggen dat we voor redelijkheid zijn. Voor de sociale zekerheid. Voor een democratie die haar verantwoordelijkheid niet uit de weg gaat in belangrijke dossiers. Die asiel en migratie ziet als mogelijkheden, niet als een permanent obstakel. Onze lijnen zijn altijd open voor een positief verhaal.

Nu eerst de donkere dagen doorkomen, dagen vol wensen en dromen. Voornemens ook, en goede. Familie eren, vrienden het beste wensen. De kerstboom, de pakjes, de samenstelling van de menu’s. Voor mij is hutsepot genoeg, met worst. Een ijsje mag. Een boek ontvang ik graag. Maar vooral hoop ik op winst voor de democratie. De Vlaamse, de Belgische, de Europese, de Kortrijkse. Ik hoop op winst voor alles wat aan zorg nodig is om onze samenleving warm te houden. Want anders gaapt een zwart gat. Dat vermijden we best.

Geert Six