TIJDEN

Poëzie van Jérôme Duchateau

Iedereen merkt het, de ene na de andere verandering
Door precedenten, weer een nieuwe gevolgenbeslissing
Dat is steeds geweest, men geeft dat de naam evolutie
Van bovenaf, beslist in een nieuwe wettendiscussie
Akkoord of niet, je zal het wel moeten ondergaan
Veranderlijke buitenwereld, enkel thuis kan je je gang gaan
Niet iedereen doet mee, die worden daardoor schuiner bekeken
Voor mij zijn dat de vrije mensen, omdat ze zich niet bekeren
Vrij, in erbarmelijke condities, daklozen en migranten, op zoek naar beter
Dit in een welvaartsstaat, utopisch en naïef door schuldige kapitalistische meter
Niet voor niets vonden velen het beter, tijdens hun onwetende jeugd
Nu dan op zoek naar hun oude vertrouwde geliefde leuke deugd
Of aangepast op zoek naar rust met oude technieken als yoga of meditatie
Maar nu is overal chemie, onzuiverheden en bijna iedereen aan de medicatie
Is er dan nog een mooie toekomst? Voor jezelf of de planeet?
Bijna alles dient daarvoor te veranderen, voor mij een weet
Waarom verder met dat slechte? Waarom is dit nog een struisvogelplaneet?
Comfortabele illusie, ganse systeemverandering, weg wie niet weet!
Dat kan, dat zal dan wel de grootste revolutie ooit worden
Dat wil wel iedereen, voor een mooie kleinkinderentoekomst, niet enkel in woorden
Uit naastenliefde, geluk voor iedereen, dat predikt toch iedere kerk?
Kom dan uit die luie zetel, en zet iedereen aan het echte werk!