Van achter naar voor, grond, stof tot na en denken

‘Verbreek, Verzamel, Vertel’ is de leuze van de Unie. Verbreek barrières tussen mensen, verzamel hun verhalen, en vertel ze ons. Zorgeloze Filip Dumolein heeft zo zijn eigen manier gevonden om dat te doen.

Zelf fotografeert Filip. Hij schrijft ook gedichten. Maar evengoed maakt hij zichzelf onzichtbaar en zet hij andere Zorgelozen voor het voetlicht. Marie-Anne en David, bijvoorbeeld. David vinden we vaak in de keuken. Bij repetities en voorstellingen kunnen de spelers altijd op zijn kookkunsten rekenen. Daarnaast werkt hij nog op vele andere manieren met de Unie mee. Net als Marie-Anne. Elke week komt ze langs om de verjaardagskaarten die we naar de Zorgelozen opsturen, te voorzien van een gepaste anekdote.

Uit verschillende enveloppes liet Filip hen er één trekken. In de omslag vonden ze een foto, door Filip zelf genomen, telkens met een bijhorend woord. Hij vroeg hen op welke manier het woord hen met de Unie verbindt. Filip zocht er telkens gepaste foto’s bij uit zijn ruime voorraad en portretteerde ook zijn gasten.

MARIE-ANNE

Als ik iets verstuur, wil ik dat mensen kunnen glimlachen. Heroen en Geert stellen mij gerust. Ik hoor er gewoon bij en mag mijn klein steentje bijdragen en voel me gerustgesteld.

In het begin, tien jaar terug, vroeg men mij voor het toneel. Ik ben iets te nerveus, ik werk liever achter de schermen. Ik ben zó blij dat ik ‘onzichtbaar’ achter de schermen mág werken.

Planten, planten verzorgen zou ik graag doen. Ik kijk er heel erg naar uit, om in het nieuwe gebouw de plantjes te verzorgen. Iets kleins misschien, maar ooo zo fijn. Volgend jaar zou ik graag met een citaat werken voor de verjaardagskaartjes, diepgaand of liever nog iets grappigers. Op je verjaardag ‘moej toch ne ké kunnen lachen’!

Last but not least, gevoel, de mooiste! Met de taken die ik krijg probeer ik mijn gevoel te doen. Gevoel doet mij iets. Je voelt je verbonden. Het is soms zonde dat iemand een woord zegt. Het gevoel, dat je weet, je hoort erbij, is o zo sterk en aangenaam. Roze is ook mijn lievelingskleur.

DAVID

Mensen, als je ze tegenkomt, met problemen… wel, doe er iets aan. Het laatste jaar dat ik naar de Unie kom, zijn er veel problemen weg en kreeg ik stabiliteit, ik werd en word gesteund en deed er iets mee. Ik voel me goed hier, kan hier altijd terecht, dat is een feit.

Controle is ook zo iets, ik heb graag controle. Hier geven ze me vertrouwen en controle, ‘doe dat’ en ik zorg dat het goed komt. En dat doet goed, controle en vertrouwen in mij. En ze laten mij vrij en zijn toch begaan.

Dat sluit aan. Als ik begin te koken, is het altijd samen met iemand. Ik voel me niet meer alleen. Ik kom naar hier en je zijt in bende en je wordt aanvaard. Ook de kookavonden zijn zeer tof, je leert iedere keer opnieuw mensen kennen!

Totaal niet moeilijk! Ik voel mij hier totaal thuis. Hier is mijn tweede thuis. Ze zijn altijd vriendelijk en ik ben altijd welkom. “Ach, ei al gegeetn? Skuft bie en steekt je bjeen ondern tafel.” Het fijn gevoel van thuis te zijn.